Tabirimizle Küre Evi’nin yaşadığı bu reel-politik eksenden hareketle, Yırtıcı İslam’ın googleleşen toplumlar içinde yaratığı krizi daha doğru anlayabilmemiz için Yırtıcı İslam’ın bin dört yüz yıllık tarihi ajandasına kısa bir yolculuk yapmakta fayda gördüğümü belirtmek istiyorum.

Muhammed el Behiy, Ali Şeriati, Cemaleddin Afgani, Hasan Hanefi, Abdulkerim Suruş, Muhamed İkbal ve Fazlu Rahman gibi liberal İslam düşünürleri  Muhammed peygamberin ölümünden hemen sonra Müslüman cemaat arasında akidevi, düşünsel ve ameli konularda ciddi problemlerin ortaya çıktığını ifade ederler.

Peki, Müslüman cemaat arasında ilk problem ve ilk muhalefet nasıl ortaya çıktı? Müslümanlar arasında bu tefrikanın tezahür biçimi ilk olarak Muhammed peygamberin naaşının nereye defnedileceği konusunda ortaya çıkacaktı. İlk başlarda Muhammed peygamber Allah tarafından melek aracılığıyla kendisine vahiy geldiğini arkadaşlarına bildirdiğinde arkadaşları biz “işittik ve itaat ettik” ayetini referans alıyordular. Böylece Muhammed’in cemaati arasında hiçbir muhalefet ve hiçbir ihtilaf sorunun ortaya çıkmasına izin vermemiş oluyordular.

Muhammed peygamberin ölümünün ardından ‘‘Rey Ehli’’ ve ‘‘Hadis Ehli’’ ortaya çıktı. ‘‘Hadis Ehli’, çıkan sorunların ve ihtilafların çözümü için Muhammed peygamberin yaşadığı döneme tekrar geri dönelim ve o dönemin uygulamalarını referans alarak sorunlarımızı ve ihtilaflarımızı çözelim önerisini sunuyordu. ‘‘Rey Ehli’’ ise bu duruma itiraz ediyordu ve şu teolojik düşünceyi ileriye sürüyordu: Peygamberin yaşadığı dönemde siyasi ve sosyolojik şartların farklı olduğunu, tekrar geriye dönüp gerinin nosyonlarına göre hareket etmenin Müslüman toplumun yaşadığı krizi çözemeyeceğini, ayrıca Müslüman cemaate güzel bir yaşam sunamayacağını ve onları mutlu etmesinin mümkün olamayacağını iddia ediyordu.

Yırtıcı İslam’ın ilk olarak nasıl  başladığını ve dalga dalga nasıl yayıldığını somut bir örnek üzerinden devam ettirmek istiyorum: Muhammed peygamberin ölümünden  kısa bir süre sonra  siyasi yönetim oluşturuldu ve bu siyasi iktidarın başına Muhammed peygamberin en yakın arkadaşlarından biri olan Ebubekir getirildi. Ebubekir ilk olarak zekat vermeyen Müslüman kabilelere savaş açarak Yırtıcı İslam’ın ilk başlatıcısı olacaktı. Yani Ebubekir zekat vermeyen Müslüman kabileler üzerine askeri birliklerini göndererek onları öldürmekte hiçbir sakınca görmedi ve aksine zekat vermedikleri için onları öldürmenin İslam’ın bir emri olduğunu iddia ediyordu. Ebubekir’ın  bu yırtıcı ve yıkıcı  eylemi Müslüman sosyalizasyon içinde etap etap normalleşmeye  başladı  ve böylece Ebubekir’in bu yırtıcı ve yıkıcı eylemi siyasal İslam’ın ilk referans kaynağını oluşturacaktı.

Muhammed peygamberin kendi döneminde zekat vermeyen, namaz kılmayan, içki içen ve oruç tutmayan hiçbir müslümanı cezalandırmadığını ve aynı şekilde Kur’an’ da bu konularla ilgili tek bir cezalandırma ayetinin  yer almaması oldukça düşündürücü ve ilginçtir. Eğer Ebubekir, Müslümanlara yönelik bu yırtıcı ilahiyatı uygulamamış olsaydı, kim bilebilir ki, belki de bugün bambaşka bir İslam düşüncesi ve İslam toplumu karşımıza çıkacaktı!

İkinci halife Ömer zamanında Yırtıcı İslam, sınır ötesi yıkıcı eylemler yaparak sesini duyurmayı daha çok başarmış olacaktı. Yırtıcı İslam, üçünçü halife Osman’ın iktidarı döneminde ise hem kaosu ve hem de şatafatlı bir hayatı bir arada barındırıyordu. Bir yandan Osman’ın evinin muhalifleri tarafından kuşatılmaya alınmış olması ve diğer taraftan Osman’ın karısının boynunda taşıdığı gerdanlığının tahvil değeri, o günün aç Afrika Kıtası’nın insanlarını bir günlüğüne baştan sona kadar doyurabilecekti.

Dördüncü halife Ali döneminde Yırtıcı İslam çok daha korkunç boyutlara ulaşmıştı. Muhammed’in eşi Ayşe, Muaviye ve Ali arasında çıkan iktidar savaşında, taraflar birbirlerini Allah adına vahşice katlediyorlardı ve işte bu Yırtıcı İslam bir günde tam olarak yirmi bin insan öldürmekten tereddüt etmeyecekti.

Ebubekir’in yaratığı bu Yırtıcı İslam Ali’den ayrılan bir grup Müslüman’ın Ali’yi kafir olarak suçlayıp öldürülmesine vesile olacaktı. Aynı zamanda Ebubekir’in inşa ettiği bu Yırtıcı İslam, önce kendisini öldürecekti, sonra ikinci halife Ömer’i, sonra üçünçü halife Osman’ı, sonra dördüncü halife Ali’yi ve en son Kerbela’da Muhammed’in tüm ailesini katledecekti!

680 ile 800 yılları arasında Yırtıcı İslam bambaşka bir boyuta girecekti. Birincisi, Emevilerin beşinci halifesi Melik ve onun çok zalim olan Bağdat valisi Haccac,  Kuran’ı yeniden tashih ve redekte edecekti (hareke ve noktalama işaretleri  yapma) ve Kur’an bugünkü son şeklini alacaktı.

Ayrıca şu bilgileri de vermem gerekiyor: İslam peygamberi yaşadığında, ne Kur’an ve ne de Kur’an’ın sayfaları ortada vardı. Bugün de Müslümanların elinde Muhammed döneminde yazılmış tek bir nusha yoktur ama dördüncü halife Ali, Muhammed’e ayit söz ve konuşmaları bir nüshada bir araya topluyor, lakin Osman döneminde bu nüsha yakılıyor; ancak Osman zamanında yeniden hadis veya rivayet yoluyla yeni  bir Kur’an taslağı oluşturuluyor.

İkincisi, felsefi manifestosu ise İbn Hanbel ve Mutezile mezhebinin kurucusu olarak bilinen  Vâsıl bin Atâ tarafından yazılacaktı ve her iki İslam ilahiyatçısı arasında “Kur’an mahluktur”, “Kur’an mahluk değildir” iddialarıyla kıran kırana Kur’an tartışmalarının en zirve noktaya ulaştığı bir döneme denk gelindiğini Google Çağı’nın değerli okurlarının görüşlerine sunmak istiyorum.

1300 yılına gelindiğinde Hanbel’in yırtıcı fikirlerinden etkilenen İbn Teymiye adeta Yırtıcı İslam’ın yeniden manifestosunu kaleme alıyordu. Bu dönemde İbn Teymiye’nin Yırtıcı İslam ilahiyatı kısa süre içinde, tekfir kültürünü ve Allah adına yıkıcılık ve yırtıcılık inancını en zirve noktaya taşıyordu.

On yedinci yüzyılın ortalarında, İbn Teymiye’den çok etkilenen Arabistanlı İlahiyatçı Muhammed bin Abdulvahap’ın kurduğu Vahabilik ilahiyatı yıkıcılığı ve yırtıcılığı çok daha ileri bir düzeye taşımış oluyordu. Örneğin bu dönemde Muhammed bin Abdullahvahap ve taraftarları Mekke’deki Kabe’yi yakıyorlar, Muhammed peygamberin mezarını ateşe veriyorlar ve sebep olarak bu mekanlarda Müslümanların  Allah’a şirk koştuklarını ileriye sürüyordular. Bu Yırtıcı İslam tarihte toplamda 11 kez Kabe’yi işgal etmiş ve çok sayıda insanın yaşamına son vermiştir.

En son olarak 20 Kasım 1979 sabahının erken saaatlerinde, İslam dünyasının dört bin yanından Hac vazifelerini ifa etmek için Mekke’ye gelen yaklaşık 50 bin Müslüman, İslamiyet’in en kutsal mekanı kabul edilen Kabe’nin avlusunda sabah namazı için toplanmıştılar. Bu kalabalığın içinde İhvan Hareketine mensup 200 kadar militan ve onların elebaşı olan Cuheymanel Uteybi, Kabe’yi yırtıcı fikirleriyle kana bulayacaktılar.                 

 

İkinci Fasıl

 

Bu bölümde ise Müslümanların Gooogle Çağı’nın çok gerilerinde durma sebeplerini ortaya çıkarmaya gayret edeceğim. Müslümanların bugün çağın çok gerisinde kalmasının en büyük sebebi, İslam’ın içtihat kapısının kapalı tutulması, İslam’ın çağların ve çağın şartlarına göre kendisini güncelleyememesidir.

Çağın ruhuna uyarlanmayan Kur’an’ın sözleri, başta Müslümanların karşılaştığı sorunları ve talepleri çözememiştir. Aynı biçimde Batı dünyasının göndermelerine yanıt verememiş, Batı’yı ‘‘kafir’’ olarak aforoz ederek kendisini avutmuş ve Müslümanları çok ciddi bir krizin içine sokmuştur.

Sanırım Müslümanlar içtihad kapısını kilitli tutmasaydılar, Kur’an’ı zamanın şartlarına ve  ruhuna göre uyarlayabilseydiler;  insanlığın ortak birikimlerinden, tecrübelerinden yararlanmış olsaydılar Hristisyan alemi, Yahudi dünyası, laiklik, demokrasi ve kapitalizmle bu kadar yıkıcı ve yırtıcı çatışmalar yaşamayacaktılar.

Müslüman mezhepler, meşrepler, cemaat liderleri, ilahiyatçılar ve düşünürler İslam’ın tek doğru din olduğunu  ve  Allah tarafından korunan tek din olduğunu  Kur’an’ın şu ayetleriyle delil olarak gösteriyorlar:

“Hiç şüphesiz din, Allah katında İslam’dır. Kitap verilenler, ancak kendilerine ilim geldikten sonra, aralarındaki ”kıskançlık ve hakka başkaldırma” (bağy) yüzünden ayrılığa düştüler. Kim Allah’ın ayetlerini inkâr ederse, (bilsin ki) gerçekten Allah, hesabı pek çabuk görendir.” (Âl-i İmrân Suresi 19. Ayet)

“Hiç şüphe yok ki, Kur’ân’ı biz indirdik, elbette onu yine biz koruyacağız.” (Hicr Suresi 9. Ayet)

“Gerçek şu ki, dinlerini parça parça edip kendileri de gruplaşanlar, sen hiçbir şeyde onlardan değilsin. Onların işi ancak Allah’adır. Sonra O, işlemekte olduklarını kendilerine haber verecektir.” (En’âm Suresi 159. Ayet)

“Sözlerini bozmaları sebebiyle onları lânetledik ve kalplerini katılaştırdık. Onlar kelimelerin yerlerini değiştirirler (kitaplarını tahrif ederler). Kendilerine öğretilen ahkâmın (Tevrat’ın) önemli bir bölümünü de unuttular. İçlerinden pek azı hariç, onlardan daima bir hainlik görürsün.” (Mâide Suresi 13. Ayet)

Dijital toplumun Googleleşen Beyinleri Yırtıcı İslam’a şu soruları yöneltmekte bir beis görmüyorlar: Allah, neden Tevrat ve İncil’i korumadı, neden Kuran’ı koruyor? Allah Kuran’ı koruyorsa, Kur’an Müslüman dünyasına neden bir çözüm sunamıyor ve Kur’an düşüncesi yerkürede neden örnek bir Müslüman toplum inşa edemiyor?

Ya da soruları bu kez çapraz soralım. Kur’an Allah tarafından korunmuş olsaydı, Muhammed’in ölümünden yaklaşık 50 yıl sonra neden yazıldı? Kur’an’ın Muhammed peygamberin sözleri olduğuna dair kullanılan şu ifadeler oldukça problemli değil midir?

“Hiç şüphesiz o (Kur’an), şerefli bir elçinin kesin sözüdür.”  (Hâkka Suresi 40. Ayet)

“Bu, Kur’an onurlu bir elçinin sözüdür.” (Tekvîr Suresi 19. Ayet)

İşin daha ilginç tarafı ise Müslüman din alimlerinin ve cematlerin birbirlerini Kur’an’ı anlamamakla ve gerçek Müslüman olmamakla tekfir etmeleri ve tarafların birbirlerini gene Kur’an için vahşice ve tekbirler eşliğinde öldürmeleri oldukça sıkıntılı bir durum arz etmiyor mu?

Sonuç olarak, Müslümanların geri kalmasının sebeplerini şöyle sıralamak mümkündür:

1. İçtihad kapısının kapanması ve mezhepler arası çatışma
2. Etnik çatışmalar
3. Yöneten ve yönetilenler arasındaki çatışma
4. Yoksul ile zenginler arasındaki çatışma
5. Müslüman devletler arasındaki çatışma
6. Cemaatler ve sivil toplum kuruluşları arasındaki çatışma
7. Laikliği benimseyen ve benimsemeyen Müslümanlar arasındaki çatışma
8. Kadın ve erkek çatışması
9. Mülteciler ve yerliler (ensar ve muhacir) arasındaki çatışma
10. Çatışan tarafların çatışma sebepleri ise, her birinin kendisini hakikat (tek haklı) olarak görmesi

Üçünçü Fasıl

 

Çalışmamızın bu  fragmentinde değerli dijital çağın okurlarına Müslüman sosyalizasyonundan bir dizi pasajlar sunmak ve Müslüman toplumların Batı medeniyeti karşısında aldığı mağlubiyetlerden kısaca söz etmek istiyorum.

İbn-i Haldun, mağlup milletlerin galip milletleri taklit ettiklerini söyler. Bu gerçeğin çözümlemesi şudur: Sosyolojik hadiseler insanlara davranış kalıplarını kazandırır, davranışlar da kuralları meydana getirir. Bu kurallar gereği mağlup olan milletler bu yeni kazandıkları refleksleri ve kompleksleri kolayca üzerlerinden atamazlar. Galiplerin yaratığı bu sosyoloji, mağlupların sosyolojileri ve psikolojileri üzerinde büyük bir hastalık meydana getirirler. Bu hastalığın tedavisi mümkün mü? Sanırım bu sosyolojik hastalığın tedavisi uzun bir süre ve süreç gerektiriyor.

Müslümanlar ilk olarak Moğollara, ardından Hristiyanlara ve en son kapitalizme yenildiler. Daha sonra Müslümanlar, Moğollara ve Hristiyanlara karşı yaşadıkları yenilgilerin rövanşını aldılar! Ancak Müslümanlar Selahaddin Eyyubi’nin ölümünden sonra Hristiyanlara karşı bir galibiyet elde edemedikleri gibi, merkantilizmin ortaya çıktığı dört asırdan bu yana kapitalizme de hep yenildiler.

Müslümanların inanç sosyolojileri üzerinde çok etkili olan “Dört Halife Dönemi” kriz, kaos, tedhiş, tekfir ve terör dönemidir! Dört halife aynen bugünkü İslam Devletleri ve İslamî Hareket gibi, siyasi ve toplumsal krizi yönetemedi. Bunun geçmişte başarıldığı dönemler Muaviye, Yezid ve Harun Reşit dönemleridir. Çünkü onlar Yunan, Roma, Çin ve Hindistan medeniyetlerinden yararlanarak krizi yönetmeyi başardılar! Tabii ki bu durum onların kötülüklerini ortadan kaldırmaz.

Diğer önemli bir sorun ise Müslüman toplumların, Yahudi ve Hristiyan toplumlarının bilimsel fikirlerine ve tecrübelerine çevrimdışı olmayı iyilik olarak saydıkları bir gerçektir. Acaba Müslümanlara göre gerçek nedir veya gerçek, din ve özgürlük diyalektiğiyle ilişkilendirilebilir mi? Ya da Müslümanlar sosyolojilerini nesnellik ve öznellik zaviyesinde çözümleme kabiliyetine sahipler mi?

Örneğin, Müslümanların iyilik ve kötülük anlayışları, nesnellik ve öznellik gibi bir şey mi? Öyle bir şey değilse, o  halde Müslümanların sosyolojilerini temelde belirleyen ana sebebin din olduğunu rahatlıkla söyleyebilir miyiz?

Şimdi ise çapraz bir sorgulama yapalım. Batı düşüncesinin de bir dizi konularda inkârcı davrandığını inkâr edemeyiz. Örneğin sosyoloji anabilim dalını ilk kuranlar, İbn-i Haldun ve İbn-i Rüşd ikilisidir. Bu gerçeğe rağmen Batılı yazarlar bu hakikati bile bile inkar ettiler. Daha sonra modern sosyoloji 19. yüzyılda ortaya çıktı, 20. yüzyılda kurumsallaştı, branşlaştı ve daha sonra sosyoloji anabilim dalı üç kategoriye bölündü:

1-Sosyoloji

2-Antropoloji

3-Siyaset Bilimi

İbni Haldun, toplumların ümran ve asabiyetlerini iklim ve doğa üzerinden yorumlarken, ne Darwin’in eseri “Türlerin Kökeni” ne Marks’’ın “Das Kapital” ve ne de Comte’un teolojik, metafizik ve pozitivist bilimsel çözümlemeleri ortalıkta yoktu! Ancak bu durum, Marks ve Comte için geçerli değildir! Çünkü hem Marks ve hem de Comte “Türlerin Kökeni” gölgesinde eserlerini kaleme alıp yazmışlardır.

Haldun, Toplumu “Bedevi” ve “Hadari” olarak ilk çözümleyen kişidir. Ondan sonra en güçlü şekilde Marks, modern sosyolojinin ilk mühendislik pratiğini ortaya koyan güçlü bir düşünür olarak karşımıza çıkıyor. Marks, iki sınıf ve iki toplum çatışmasını birçok eksikliğe rağmen enfes bir şekilde çözümlemeyi başarmış biridir.

Durkheim, Marks’ın çözümlemelerini dikkatle okuyor, çözümlüyor ve kendi sosyolojik kuramını şu kavramlar üzerine inşa ediyor: Durkheim, mekanik ve dayanışma kavramları üzerinde sosyolojiye yeni bir boyut kazandırıyor.

Weber ise, her iki toplum bilimcinin mühendisliği üzerinde durdu ve topluma yeni bir estetik kazandırma becerisini keşfetti. Weber, Durkheim’e göndermelerde bulunarak işe başladı. O toplumların  hem çatıştığına ve hem de yardımlaştığına dikkat çekiyordu.

Weber, böylece “yağmur, insana şemsiye açtırma davranışı kazandırıyor.” eylemi üzerine kendi sosyolojik mühendisliğini ve bürokrasi sosyolojisini inşa edecekti. Son olarak postmodern sosyolojinin yaşadığı krize dair bir dizi güçlü çözümlemeleri ve çözüm önerileri olan “üçünçü yol” önermesiyle Anthony Giddens ve Kadir Amaç’ın  “Pim Kodu” çalışmaları karşımıza çıkıyor.

“Üçünçü Yol” teorisiyle postmodern sosyoloji biliminde yeni bir kurama fikir babalığı yapan Giddens, Batı sosyolojisi bilim liginin çevreleri tarafından tanınan, Türk ve Kürt okurların karşısına yakın zamanlarda kazandırılan değerli bir sosyal bilimcidir. ‘‘Üçünçü Yol’’ kitabı Googleleşen Toplumlar’ın nasıl bir toplum yaratmak istediğini bilmemizin yanısıra ‘‘sosyal demokrasi’’ hedeflerine ulaşılmasında somut araç ve gereçlere sahip olmamız gerektiğine işaret ediyor. Yani yeni bir idealizim hareketini nasıl sosyalizasyona ikame edeceğimiz konusunda bir dizi  öneriler sunuyor.

Giddens, ‘‘Üçünçü Yol’’ teorisinin ana esaslarında geleneksel sosyoloji teorilerinin günümüz googleleşen toplumların sorunlarıyla başa çıkamadığına dikkat çeker.  Bu sorunun çözülmesi için liberal ve kapitalist sisteme karşı sosyal demokrat ve muhafazakarları bir araya getirerek, bu çözüm yöntemine üçünçü yol ismini vermektedir. Eser 180 sayfadan oluşuyor. Giddens, bu eserin ortaya çıkmasında tam 15 tane arkadaşından destek aldığını söyleyerek bu eserin ortaya çıkmasında arkadaşlarına borçlu olduğuna ayrıca değinir.

Kadir Amaç’ın Pim Kodu’nu kaleme alırken, hiçbir arkadaşının ve hiçbir kurumun desteğini arkasına almadan ve en zor şartlar altında bu eseri yaratığını değerli dijital çağın okurlarının bilmesini isterim. Kısacası Pim Kodu kapitalizm, liberalizm, muhafazakarlık, İslam ve  sosyalizmin haysiyetini ve vicdanını yitirdiğini ele alır ve bu yapıtın postmodern sosyolojinin tüm sorunlarına köklü ve somut çözüm önerileri sunan çağın en ideal teorik eseri olduğunu söylemekte bir sakınca görmüyorum. Bu vesileyle Pim Kodu’nun başta İngilizceye olmak üzere bütün Avrupa dillerine çevrilmesi için ilgililere burdan çağrıda bulunuyorum.

Tam da bu noktada Alman siyaset bilimci OTTO’nun “herkesi yakala” kavramsallaşmasını googleleşen sosyalizasyon için önemli bir önerme olarak buluyorum. “Herkesi yakala” demek; herkese hoş geldin diyen, herkese sevgi ve barış elini uzatan demektir. Bu slogan “Pim Kodu” adlı kitabımızın son bölümünde Yırtıcı İslam’ı ve yırtıcı düşünceleri demokratikleştirmeye dair çözüm önerileri sunuyor.

Dolayısıyla İslam dünyasının düşünce merkezinde DİN, Batı (Hristiyan) dünyasının düşünce merkezinde FELSEFE ve FİZİKİN olduğunu söylemeden geçmek istemiyorum. O halde, akıllı ve yaratıcı olan milletler, tarihte ve bugün de ÖZGÜR oldular. Bilimsel düşünceye karşı çevrimdışı olan dini toplumlar, dün ve bugün de köle olarak yaşıyorlar.

İlginç olan diğer bir nokta ise, postmodern sosyolojiyi okuyan ve bu alanda adım adım dijital toplumları gözleyen biri olarak şunu söyleyebilirim; postmodern insan ve toplumlar için özgürlük hiçbir anlam ifade etmiyor artık. Çünkü dijital çağın özgürlük anlayışı değişti. Artık dünyadaki halklar özgürlüğü yurtseverlik, küresellik, hedonizm, maddi menfaat, eğlence, rapçılık ve tamahkarlık olarak algılıyor ve arzu ediyorlar!

Evet, gezegenin sosyalizasyonuna ilk giren para birimi ve ikincisi, toplumsal otorite (imparatorluk) olmuştur. Üçüncüsü, toplumda dinlerin otoritesi meydana çıkmıştır.  Dördüncüsü, imparatorluk ve din güçlerini birleştirmiş ve egemenliği ortak kullanmışlardır. Beşincisi, din ve kralların otoritesini elinden alan bilim olmuştur. Bilimin inşa ettiği ise, milliyetçilik ideolojisidir! Şu an insanlık gezegeni referanaslarını milliyetçilik ideolojisinden alan realizm ve liberalizm sistemiyle yönetiliyor.

Sonuç olarak yırtıcı milliyetçilik ideolojisinin ve seçilmiş ırk efsanesinin ilk mucitlerinin Yahudiler olduğuna dair bir dizi belgelerle kanıtlandığı tarihçiler tarafından ortaya atılmıştır. Yahudilerden sonra, “İnsanlar içinde çıkarılmış en değerli Millet müslümanlardır” ifadesini bu kez Kur’an, Tevrat’tan araklayarak söyleyecekti! (Âl-i İmrân Suresi 110. Ayet)

Türk, Arap ve İslam dünyasının değişime kapalı olmasının en büyük sebeplerinden biri de hiç şüphesiz kültür meselesidir! Müslümanlar önce sabit kuralları ve inançları değiştirmekle işe koyulmaları gerekirken, ilk safhalarda kültürel değişimi yapmakla büyük bir hata yaptılar. Çünkü toplumsal değişimin en son etabı kültürel değişimlerdir.

Örneğin Müslüman Türk toplumunun moderleşmesine kısaca bir göz atalım. II. Abdülhamit, Turgut Özal, II.Mahmut ve Mustafa Kemal’in modernleşme modelleri birbirlerinden çok farklıdır. Çünkü II. Mahmut ve Mustafa Kemal’in moderleşme modelleri yukarıdan aşağıyadır ve emredicidir! Abdülhamit ve Özal’ın ise rızaya dayalıdırlar.

İdris Küçükömer ta 50 yıl önce, CHP ve Kemalizm’i sağcı olmakla suçluyordu, ancak onun fikirleri Türk aydınları tarafından ciddiye alınmıyordu! Gene Türk solcuları İdris Küçükömer’i dinlemedikleri gibi, Kemal Tahir’in İslam dininin sosyolojik fikirlerine de kulak asmıyorlardı! Aksine daha çok  Yalçın Küçük ve Hikmet Kıvılcımlı’ya kafa yoruyordular.

O yıllarda Yırtıcı Türk İslamcıların Yırtıcı Türk Solundan hiç farkları yoktu! Onlar da Necip Fazil gibi kibirli bir ırkçıyı dinliyordular. Bugün de Necip’in yerine yırtıcı fikirlere sahip olan İsmet Özel’i dinliyorlar. O dönemlere şahitlik yapan, Ali Bulaç ve Sedat Yenigün’ü Türkler dinlemiyordular! Bana Türkler nasıl bir millet diye sorsalar şöyle yanıt verirdim: Yırtıcı aç kurtlar gibi bozkırlardan aşağıya indiler; önlerine ne geldiyse öldürdüler, yaktılar, yıktılar, işgal ettikleri her karış toprağı mesken edindiler ve bir daha anavatanlarına dönmediler!

Şimdi işin ilginç tarafı Türkiye’deki Kemalistler, İslamcılar ve solcuların tıpkı Bolşevikler, Naziler, fütüristçiler ve YIRTICI MİLLİYETÇİLER gibi kendilerini dürüst, namuslu, ahlaklı, demokrat ve uygar görmeleridir(!)  Türklerin bu komik umranları aklıma  Meksikalı  Emiliano Zapata’yı hatırlattı. Emiliano Zapata’nın eline “Rus Devrimi”nin Manifestosu verilince şöyle dedi: “Ben Rus değilim, Meksikalıyım. Meksika’nın ikbalini ve yeni sosyolojisini belirleyen meselelerde yalnız başıma karar alamam” diyordu.

Müslümanların galip millet felsefesini ve stratejisini tıpkı satranç oyununa benzetiyorum.1886 yılından bugüne kadar yapılan DÜNYA SATRANÇ ŞAMPİYONASINDA tek bir Müslüman’ın satranç oyunu birinciliğinin olmaması sizce de fazlasıyla düşündürücü değil midir?

Düşünmemize yardımcı olacak bir misal daha vermek istiyorum. Orta Çağ’da hayat kadınları erkeklerle para karşılığında yatıyorlardı ve bu parayla Katolik Kilisesi’nden cennet satın alıyorlardı! Günümüzde ise zengin Müslümanlar bir varil petrol karşılığında bir kola satın alıyorlar, fakir bir Müslüman ise yıllarca biriktirdiği parasıyla cennet emlakçılığı yapan Müslüman din adamlarından bir cennet satın alıyor!  Tekrar üzülerek belirtmeliyim ki Müslüman toplumlar tam bir çukurun içindeler. Çukur deyince Sümer Rahip Devleti’nin kralı Hammurabi aklıma geldi! Ona göre üç insan sınıfı vardı:Üstün insanlar, sıradan insanlar, köle insanlar.

Sanırım Googleleşen Müslüman toplumlar için en enfes sıralamayı şöyle yapmak mümkündür. En üsttekiler, ortadakiler, alttakiler ve çukura düşenler! Heyhat! İslam ülkelerinde Kur’an, kötülüğün kaynağı ve camiler ise köleliğin tapınağı haline gelmiş durumdadır! Çünkü namaz tüccarları, sahabeler, mezhepler, meşrepler, tarikatlar ve Yırtıcı İslamcılar Muhammed’e ihanet ettiler, hakikatin dilini kestiler ve şu an İslam Ümmeti’nin en üst katmanını temsil ediyorlar.

 

Kadir Amaç

 

Doğrusu, size nasıl hitap edeceğimi bilmiyorum! Karakterinizin hiçbir belâgat sanatını hak ettiğini düşünmüyorum! Birincisi, değeri hak edenlere değer veririm! O halde bana değer vermeyen birine bilmukabelede bulunma hakkımı kullanıyorum. Kendinize tapmaktan fırsat bulup sanatla ilgilenmiyorsunuz! Sanat diyorum, çünkü sanat, sevgi ve estetik demektir. Bir yöneticide sevgi ve estetik yoksa ülkesini de sevmez, halkına da iyi hizmet edemez.

Kötü yöneticiliğinizi, ülkeme ve halkıma layık görmesem de, size isminizle hitap edeceğim: Sayın Neçirvan, Einstein’in kızına yazdığı mektupta bilim insanlarının evrendeki ”dört temel kuvvetin birleşik teorisi”ni ilan ettiğini, ancak  ”beşinci kuvvet” ve “en güçlü kuvvet” olan sevgiyi unutuğunu söyler! Evet, işte o sevgisiz ve sevimsiz insanlardan biri de hiç şüphesiz zat-ı alinizdir!

Doğrusunu söylemek gerekirse; rahle-i tedrisatınızda ne sanat var ne irfan var, ne sevgi var ve ne de estetik var! Para, iktidar, şan, şöhret, şımarıklık, görgüsüzlük ve yalan zat-ı alinizi ontolojik ve primordiyal yörüngesinden çıkarmış, körlük ve basiretsizliği başınıza musallat etmiş, sevgiye ve estetiğe düşman yapmıştır.

Kürtlük ve insanlık kütüphanenizde ise; Ehmedê Xanî’nin zâhirî ve bâtınî ilimlerini, Qazî Muhammed’in vatanseverliğini, Sartre’ın ”egzistansiyalizmi”, Albert Camus’un “boşluk”, Andre Gide’nin “abes fiiler” ve Heidegger’in “alinasyonalizm” felsefesini göremiyorum! Sizde görebildiğim tek şey; görgüsüzlük, şımarıklık ve haramzadelik!

Sayın Neçirvan, biliyor musunuz? İki hırsız insan iyi arkadaş olur. Biri hırsızlık eylemini yapar, ötekisi ona perdeyi tutar. İkincisi, iki erdemli insan iyi dost olur, biri diğerine filozof, ötekisi ona zahid olur. Bir insanda kötülük korkusu, iyilik ve fazilet kaygısı olduğu vakit, sevgi ve erdem onun tabiatı olur.

Evet, Sayın Neçirvan, zat-ı alinizin ve etrafınıza toplanmış dalkavukların mektubumu ciddiye almayacağınıı tahmin edebiliyorum. Bilmem, helenistik toplumdan modern topluma kadar toplumların filozofları korumadığını, siyasi otoritenin onları hapsettiğini ve din adamlarının onları cehennem azabıyla tehdit ettiğini biliyor musunuz?

İnsan ontolojisi, iyilik ve kötülük mayasıyla vücut bulmuştur. Dolayısıyla, kötülük yapanlar kötülükleriyle, iyilik yapanlar iyilikleriyle anılırlar. Kıyamet borusunun çalacağı güne kadar bu mektup, Kürt halkının elinde dolaşacak, günahlarını ve suçlarını torunlarına okuyacak ve ismin hep kötülükle anılacak! 

Ey Neçirvan! Sizin paraya ve makama taptığınız kadar, benim de ülkeme ve milletime taptığımı bilmenizi isterim! Sahip olduğunuz serveti kendi alın terinizle kazanmış olsanız bile; onu halkımızla paylaşmıyorsanız, bencilsiniz ve eğer halkımızın parasını mülkiyetinize geçirmişseniz, bu da bir ihanettir! 

Ayrıca sizin gibi, parayı seven ve kendine tapan hedonist Kürtleri görünce, Kürdistan ülkesine olan bağlılığım ve sevgim daha bir mazbutlaşıyor. Ülkemin bağımsızlığı için elimde avucumda neyim varsa vermek, Hacer gibi kendimi, İbrahim gibi çocuklarımı adamak aşkı yüreğimde bir mahşer yaratıyor! Keşke ülkem özgür olsaydı ve ben de bu özgür ülkede gecelerimi Mem û Zîn’den fasıllar ve Cegerxwîn’den dörtlükler okuyarak geçirseydim!

Ey 50 bin dolarlık Brioni marka takım elbiseli ve Fransız marka kırmızı papyonlu aşiret çocuğu Neçirvan! Ben ”Kürt Aşiret Sosyolojisi’‘ni severim, yurtsever ”Aşiret Ağaları”nı daha çok severim ve bu noktada bir rahatsızlık da duymuyorum! Şimdi asıl konumuza dönelim:

Efendim, kötü yöneticiliğinizi konu yapmayacağım, ancak şu kadarını söylemek istiyorum: Aile olarak Kürtlerin her şeyini ellerinden aldınız! Bilim, demokrasi ve Kürtlerin birliği meselesi önünde büyük bir engel teşkil ediyorsunuz! Türk ordusunu Güney Kürdistan topraklarına davet ettiniz, Türk devletinden izin almadan hareket etmiyorsunuz, zihniyetiniz TALİBAN, pratikleriniz TÜRK ve ARAP!

Aziz Kürt milletini REÂYANIZ görüyorsunuz! Eğer öyle olmamış olsaydı şatafatlı hayatlarınız olmazdı, kardeşlerinizden biri şehit olurdu, kuzenlerinizden biri şehit olurdu, amcalarınızdan biri şehit olurdu, kuzenlerinizi ve torunlarınızı yönetimin en üst kademelerine yerleştirmezdiniz, para biriktirmez ve paralarınızı ülkenin terakkisi için harcardınız. Bu durum utanç verici ve insanın ASALETİNİ ortadan kaldırıyor.

Türk devletinin Kuzey Kürdistan’da şehirlerimize, dağlarımıza, halkımıza, siyasetçilerimize yaptığı akıl almaz kötülükler karşısında zillet içindeki körlüğünüze ve korkaklığınıza değinmeyeceğim. Özellikle Şengal, Kerkük ve Heftanîn’de düşmanlarımızı sevindiren ve halkımıza acı veren uygulamalarınızdan hiç bahsetmeyeceğim. Mektubumda hiçbir emek sarf etmeden dünyanın en zengin iki yüz milyarderi arasında nasıl yer aldığınızı KONU edineceğim.

Örneğin; serveti 100 milyar dolar olan Bill Gates’le başlayalım: Bill Gates, yirmi bir yıl boyunca evinin garajında, uzun günlerini ve uykusuz gecelerini vererek Microsoft’un temellerini attı. Sıradan insanlar gibi, bir hamburger almak için sırasını bekledi, kendi öz emeğiyle kazandığı servetinin bir bölümünü eğitime, bir bölümünü hastalara ve bir bölümünü de açlıkla boğuşan Afrika Kıtası’na armağan etmekten zerre miskal kadar tereddüt etmedi.

Şimdi ikinci örneği amcanız olan Sayın Mesut Barzani’den verelim: 2018 ‘de Güney Kürdistan’ın Duhok şehrinde amcanız şöyle diyordu: “Ben kendimi dünyanın en zengini olarak görüyorum. Benim servetim 48 milyon Kürd’ün desteğidir.”(!)

Ama Heyhat! Amcanız doğru söylemiyordu, halkını aldatıyordu, onların vatanseverlik ve bağımsızlık ideallerini sömürüyordu! Amcanız da tıpkı sizin gibi hiç bir emek vermeden dünyanın en zengin insanları sıralamasına girmişti.

2022′ de Amerikalı gazeteci Zack Kopplin, amcanızın mal varlığının bilinmeyen yönlerine ilişkin önemli bilgileri kamuoyuyla paylaşmıştı. Kopplin, “Ailenin ne kadar bir parayı yönettiğini tam olarak bilmek zor ama kamuya açık kaynaklardan edinilen bilgiler baz alındığında milyarlarca dolar olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Yazdığım her şey teyitli veri ve dokümanlara dayanıyor. Açık kaynaklarda bulunan bilgiler Kürdistan’daki gayrimenkul ve şirketlerle alakalı” şeklinde konuşmuştu. Ayrıca Kopplin, “Amerikan yasaları gayrimenkullerin ve şirketlerin sahiplerinin anonim (gizli) kalmasına izin veriyor. Bundan dolayı kara para saklamak ABD’de aslında kolaydır” diyordu.

Kopplin, ulaştığı verilerin gerçek servetin çok az kısmı olduğuna dikkat çekerek bunların “budağının görünen yüzü” olduğunu söylüyordu. Örneğin spesifik bir rakamın olmadığını ancak tespit ettikleri mülkleri olduğunu Kopplin, şöyle sıralıyordu:

1. Yüzlerce milyon dolar değerinde Dubai’da gayrimenkuller.
2. 1,27 milyar dolar Zaitoon City projesi (KRG yatırım fonunun yaptığı bir değerlendirme)
3. 300 milyon dolar Lanaz rafinerisi (KRG yatırım fonunun yaptığı bir değerlendirme)
4. 100 milyon dolara yakın ABD’deki gayrimenkuller
5. Ster ve Kar gibi şirketlerin değerleri

Ayrıca Dünya Ekonomi Dergisi Forbes ve eski Kürdistan Maliye Bakanı Rebaz Hamlan, amcanızın 50 milyar dolar ve zat-ı alinizin de 20 milyar dolardan fazla bir servete sahip olduğunu iddia ediyordu! 

Pekâlâ, amcanız servetini halkıyla paylaştı mı, ya da ülkesinin terakkisi için bağışta bulundu mu? Doğrusu, ülkesini ve halkını seven bir lider asla ve asla para biriktirmez! Onun serveti, örnek yaşamı ve aydınlatıcı fikirleri olur. Vatanını ve halkını sevdiğini iddia eden ve bağımsızlık ideali olan amcanızın ve ailenizin ahval-ü şeraiti bu mu olmalıydı?

Ey Neçirvan! Ben Kürdistan ülkesinin çocuğuyum! Beni o doğurdu, o büyütü ve o eğitti! Elli ikinci yaşıma girdim, çeşitli emek işlerinde çalıştım, kenarda biriktirdiğim ve bir ev satın alabilecek kadar bile param yoktur! Yanlış anlaşılmasın; zenginlere ve zenginliğe ASLA karşı değilim! Kimsenin malında, mülkünde de gözüm yoktur!

Şimdi amcanız Mesut Barzani, Talabani’nin iki görgüsüz çocuğu ve zat-ı aliniz hiç çalışmadan nasıl böyle MİLYAR DOLAR sahibi oldu? Afedersiniz, izninizle bir de sizin ajandanızı açalım; bakalım ajandanızda ne var ne yok birlikte görelim.

Birincisi, şu Abor Group Şirketi kimindir? Ne iş yapıyor? Bu paralar kimin eline geçiyor?  İkincisi, Kısa adı: AIE olan ”American Institution Enterprise”ın ünlü danışmanlarından Michael Rubin, bir yazısında; şahsi servetinizin milyar dolarlara ulaştığını söylüyordu. Bazı özel kaynaklara göre, bu servetinizin bir bölümü de Türkiye’deki PARAVAN şirketlerinizde bulunuyor.

Örneğin: Bir vakit çocukların ”hayal dünyası” olan İstanbul’daki Tatilya’yı zat-ı aliniz (DARİN ŞİRKETLER GRUBU) 1.1 milyon dolara satın aldığınız iddia edildi! O dönemler Türk gazeteleri Türkiye’nin ilk ‘Mini Disneylandı’ının sahiplerinin Barzani ailesi olduğunu manşetlerine taşıdılar ve bu haberler insanlarda büyük tepkilere yol açıyordu.

”Türk Dış Ticaret Müsteşarlığı”nın verdiği bilgilere göre, Güney Kürdistan’daki tüm ithal içki, sigara, şeker ve kuru gıda pazarının zat-ı alinize ait şirketlerin elinde olduğu iddia ediliyordu! Evet, burada biraz duralım. ”Mersin Serbest Bölgesi”ne gidelim. Takdir edersiniz ki zat-ı alinizin kendi adınızla Türkiye’de şirket kurmanız veya hisse sahibi olmanız mümkün değildir. Ancak iddialara göre, ”Mersin Serbest Bölgesi”nde faaliyet gösteren dört büyük şirketin ve Antep’te bir dizi şirketin arkasındaki gerçek ismin siz olduğu söyleniyor.

Şahsınıza ve ailenize ait 150 civarında olduğu öne sürülen şirketlerinizden sadece yeri gelmişken, bir dizi şirket ismini sıralamak istiyorum: AL-BARZANJİ, HÜDA Dış Ticaret Ltd, Hardi Ltd,  DİLSHAT Dış Ticaret AŞ, Emin Dış Ticaret Petrol Ve Tarım Ürünleri Ticaret Ltd, Nasri Şirketler Grubu ve ZAGROS İnşaat ve Dış Ticaret Şirketi…

Sayın Barzani, Kürdistan şahitliğimi yapmak zorundayım! Canınızı acıttığımı biliyorum! Kaldığımız yerden devam edelim: Kırk beşten fazla petrol kuyusu, Habur Sınır Kapısı, Korek, Telekom, doğalgaz-petrol gelirleri ve merkezi hükümetten aldığınız payları şahsi servete dönüştürdüğünüzü ben söylemiyorum! Bu sözlerin, bir dönem maliye bakanlığı yapan Rebaz Hamlan’a ait olduğunu biliyor olmanız lazım.

Kürdistan Federe Bölge Yönetiminin eski maliye bakanlığı görevinde bulunan Hamlan, ”hükümete gelmesi gereken tüm paraların sizin şahsi hesabınıza yatmasından’‘ dolayı ve kazanılan paranın Kürdistan’ın altyapı yatırımlarına harcanması yerine, “Barzani’nin, kendi aşiretini zenginleştirirken, Kürt halkının 1991 öncesinden çok daha fazla fakirleştiğini” iddia ediyordu!

Hamlan, ayrıca Mısır, Birleşik Arap Emirlikleri, Kıbrıs, İsveç, Hollanda, Almanya ve İngiltere gibi ülkelerde ciddi mal varlığınızın olduğunu ve “Hewler’in bir mafya düzeni kurarak tüm kazanımları bir tek kişide topladığını” iddia ediyordu!

Goran ”Değişim Hareketi” Milletvekili Ali Hama Salih’in sözlerine ve Irak Merkezi Hükümeti’nin verilerine göre, “2016’nın son 2 ayı ile Ocak 2017’yi kapsayan 3 aylık dönemde KDP gözetiminde çıkarılan petrol miktarı, personel giderleri ve diğer masrafların bilançosunu  “Bu hesaplara göre 3 ayda kaybolan para miktarının 1 milyar 266 milyon dolar” olduğu gerçeğini bilmemeniz mümkün değil!

Evet, vatanseverlik adına yalınayaklı milletimize yalnız başınıza kazık atmıyordunuz! Tabii ki bu çirkin işleri Türk dostlarınızla birlikte yapıyordunuz! Örneğin: halkımızın paralarıyla milyoner ettiğiniz yüzlerce Türk dostlarınızdan biri de İlnur Çevik’tir! Kimdir bu şahıs? Eski bir kalpazan ve Fetullah Gülen’in eski kıdemli şefi ve Türk devletinin elebaşı Erdoğan’ın eski başdanışmanıdır! Bu şahıs sizin aracılığınızla, taleplerinizle Kürdistan’da televizyonlar kurdu, parasını peşin aldı, mallar sattı ve karşılığında petrol aldı.

                                        

İkinci Fasıl

Sayın Neçirvan,

Güney Kürdistan Federe Bölge Başkanı amcanız sayın Mesut Barzani mi, oğlu Mesrur Barzani mi, yoksa yeğeni ve damadı olan zat-ı aliniz mi? Doğrusu hangi birinizin başkan olduğunu bilmiyorum! Bildiğim tek bir şey var; o da şu ki, ahvalinizin tam bir felaket ve tam bir tiyatro olmasıdır! Görebildiğim kadarıyla 50 milyon Kürt halkına değil, kendi ailenize ait ve kendi ailenizin ikbali için kurduğunuz bir devlet gerçeği var ortada!  

Hemen izah edeyim: Belçika’da yaşıyorum. Belçika federatif bir devlettir. Devlet teorisyenleri, Belçika devlet modelini beynelminel bir sistem olrak öneriyorlar. Yaşadığım Flaman federasyonunda sizin gibi bir ailede üç başbakan yok, tek bir başbakan var ve başbakan sürekli değişiyor! 

Şimdi zat-ı alinize soruyorum: Böyle bir imtiyazı, böyle bir ruhsatı ve böyle bir ayrıcalığı kimden alıyorsunuz? Ontolojik olarak kimsiniz, nöronlarınız, biyokimyanız hangi ayrıcalıklı hücrelerden oluşuyor? Acaba politik hayatınızda örnek bir fragment verebilir misiniz? Veya hayatınızı örnek alan ve hayatınızdan etkilenen bir Kürt insanı, bir Kürt ailesi ve bildiğiniz bir Kürt topluluğu var mı?

Örneğin: Kürdistan’ın bağımsızlığı ve Kürt halkının hürriyeti için işgalci devletlere karşı bugüne kadar verdiğiniz bir bedel oldu mu? Yani siz, Kürdistan’ın bağımsızlığı için mücadele ederken, düşman sizi incitti mi, bu uğurda eziyet çektiniz mi, işkence gördünüz mü? Acaba, çektiğiniz acıların ve bedellerin karşılığı olarak mı bu kadar servet zat-ı alinize armağan edildi? Hiç sanmıyorum!

Devam edelim: Halkımızı yönetmeye layık bir insan olduğunuza, dünya devletler ve dünya milletler liginde ülkemizi temsil edebilecek yeteneğe sahip olduğunuza kim karar verdi?  Sahiden, sizin böyle bir dizi özelliğiniz ve böyle bir dizi meziyetiniz var mı?  Ben sizi izliyorum, Kürtçenizi de çok iyi anlıyorum ve çok kötü bir performas gösterdiğinize şahitlik yapıyorum. Gerçekten de bu konu üzerinde hiç tefekkür ettiniz mi, vicdanınızla başbaşa kaldınız mı? Örneğin: Sistematik bilgiye, alicenap bir ahlaka ve güçlü bir konuşma sanatına sahip olup olmadığınızı hiç sorguladınız mı?

Sayın Neçirvan,

Kibir ve şımarıklık size, kendinizi muhakeme ve mürakabe etme fırsatını vermemiştir! Kürdistan ülkesine ve şehitlerin adına yemin ederim ki; sizin sosyolojik ayarlarınızda arıza var, sosyolojik görüntünüzde görgüsüzlük var, şımarıklık var, bedevi Arapların çöl kültürü var! Çünkü alâmet-i fârikanızda Kürt ruhunu, Kürt yüreğini, Kürt yiğitliğini ve Kürt sosyolojisini göremiyorum!

Bağımsız ve birleşik Kürdistan fikriyatını benimseyen bir lider; para biriktirir mi, şirketler ve holdingler sahibi olabilir mi? Kürt kazanımlarını ve Kürt halkının malını-mülkünü ailesine ve aşiretine peşkeş çeker mi? Türk devletinin, Güney topraklarımızda onlarca askeri üs kurmasına müsade eder mi? 

Ey Neçirvan, yemin ederim sizi kıskanmıyorum! Ülkemizi çok kötü yönetiyorsunuz, halkımıza çok kötülük yapıyorsunuz, halkımızı itibarsızlaştırıyorsunuz, halkımızın milli birliği için hiçbir şey yapmıyorsunuz, halkımızı fırkalara ve bölüklere ayırıyorsunuz. Lütfen bağışlayın!  Benim gibi birkaç filozofik Kürt’ün beyninizi GIDIKLAMASI gerektiğini düşünüyorum. Halkımızın, yeraltı ve yerüstü zenginlik kaynaklarını özel mülkiyetinize geçirmişsiniz, siz çok kötü bir insan ve çok kötü bir Kürt olarak görüyorum!   

Çünkü yaralı millet olarak, bağımsızlık ve hürriyet için ayağı kalkıp malımızı, evlerimizi, çocuklarımızı ve ikbalimizi Kürdistan ülkesinin bağımsızlığına ve hürriyetine adamışken, siz bu kızılca kıyamete UHUD OKÇULARI gibi mal çalıyorsunuz, koltuk çalıyorsunuz, servet biriktiriyorsunuz! Biliyorum, hiçbir şey ”hüda-i nabi” değildir. Gene de şunu söylemek istiyorum: Bir insan nasıl bu hale gelebiliyor, kendi ülkesine ve kendi halkına nasıl böyle kötülük yapabiliyor!

Ey Neçirvan Barzani!

Huzurumu kaçırıyorsunuz! Bağımsızlık düşüncelerime suikast düzenliyorsunuz ve yalınyaklı milletimin şerefini ailenize ve işgalci devletlere peşkeş çekiyorsunuz! Eğer yaralı-bereli halkımızın üzerinde yırtıcı, dünyevi gailelerinizi çekmezseniz, halkımızdan çaldığınız milyar dolarları Kürdistan hazinesine devretmezseniz ve halkımızın önünde eğilip bağışlama dilemezseniz Kürt halkı hakkını size helal etmez ve ben de fikir hayatım boyunca sizin kötülüklerinizle mücadele edeceğime dair halkıma söz veriyorum.

Ey Neçirvan! Size yazdıklarımın yalan ve iftiradan ibaret olduğunu düşünüyorsanız, Kürdistan mahkemelerinin veya Kürdistan parlamentosunun kuracağı tarafsız bir komisyonun, mal ve mülkünüze bir soruşturma-araştırma-inceleme başlatmasını önerirsiniz! Eğer temiz çıkarsanız, halkımızın huzurunda zat-ı alinizden bağışlama dileyeceğim ve hayatım boyunca size hizmet edeceğim! 

Kadir Amaç – Brüksel

                              Yanlızlık Sözleri ve Özgürlük Arayışı! 

                                                        Birinci Fasıl

Menfaat grupları içinde yaşamak, siyaset yapmak, lidere biat etmek, devlete tabi olmak ve zenginlere yalakalık yapmak benim ontolojik iklimime uygun olan işler değidir! Tek hayalim, tek isteğim günün birinde köyümün yayla arazisi içinde taştan bir ev yapmak. Bu taş evin  salon duvarlarını raflarla montalamak, bu raflara on bin kitap yerleştirmek ve öldükten sonra buranın MÜZE olmasını vasiyet etmektir.

Bir gün evime yakın olan büyük bir parkta yürüyüşe çıkmıştım. Aklıma şöyle bir fikir gelmişti: “Öyle bir otobiyografi yazmalıyım ki dünyada bir ilk olmalıdır ve sosyal bilimlerde öyle güçlü eserler vermeliyim ki 2050 yılında bütün dünya dillerine çevrilmelidir! Yoksa yazar olmamın ne kıymeti ve ne anlamı olabilir ki?” dedim.

Kalemi zayıf ve fikirleri güçsüz olan yazarlar kah nikbin ve kah bedbin oluyorlar! Rahatlık, şımarıklık, görgüsüzlük ve KEŞMEKEŞ içinde felek-i alaya çıkıyorlar.

Sanırım ey iyi yazar ruhun, aklın ve kalbin ihtiyaçlarını karşılayan ve okurlarını her yazısında heyecanlandıran ve onlara harika anlar yaşatandır. Daha önemlisi kalemi güçlü olan bir yazar, herkesin korktuğu ve herkesin menfaat gruplarına sığındığı bir bir anda şimşek gibi sözlerle ortaya çıkan kimsedir.

Farkında olmayanlara şu sözlerle seslenmek istiyorum: Mal-mülk, servet, şehvet, para, iktidar, makam insani kudurtur; fakirlik köleleştirir ve felsefe özgürleştirir! Ne zaman ki filozofik bir makale, bir şiir, bir kitap okursam ve filozofik bir konuşma dinlersem kadehin içindeki mey gibi SARHOŞ oluyorum!

Yanlızlık sözlerimi, Kafka’nın sevgilisine yazdığı mektuplardan ve özgürlük arayışımı Nietzsche’nin ‘Aforizma Yazıları’ndan farklı bulduğumu belirtmek isterim. Çünkü benim yazılarımı onların yazılarından farklı kılan şey, benim Kürt kimliğim ve İslâm toplumunun bir bireyi olmamdır. Kalemi güçlü olan bir yazar, aynı zamanda güçlü bir entelektüeldir.

Doğrusu bu ruh halimi değerli okurlarıma Müslümanların dini sosyolojileriyle izah etmemin bana daha çok gerçeki geldiğini düşünüyorum. Bir belanın içindeyim ve ancak ölürsem  kurtulabilirim! Çünkü kaderime öyle bir bela isabet etti ki ne İsa peygamberin çarmıhına ne Eyüp peygamberin çektiği dayanılmaz hastalığa ne de Muhammed’in peygamberin Taif’te dövülmesine benziyor.

38 yıllık fikir hayatımda, sayısız bela ve musibetle karşılaştım ve hiçbirine mağlup olduğumu düşünmüyorum. Örneğin hayatımın önemli bir bölümünü okumakla ve bir bölümünü de insanlara iyilik yapmakla geçirdim.

Bana bir bardak su ikram edenlere defalarca teşekkür etmişimdir. Benim iyilik yaptığım insanların çoğu ise ya beni unutu ya beni kullandı ya da bana ihanet etti. Hayatımın en kritik döneminde bir Türk, bana bir iyilik yapmıştı. Kendisini hiç tanımıyordum, rastgele karşılaşmıştık ve ilk kurduğumuz diyalogda beni evine davet etmişti, 20 gün evinde beni misafir etti. Şimdi bu muhterem arkadaşım Trabzon’da yaşıyor ve bir iş insanı!

Değerli okurlarım tarafından doğru anlaşılmak istiyorum. Bunun için de kimsenin kapısında havlayan bir köpek olmak istemiyorum! Çünkü size yalakalık yapanların, bugün kapınızda durup ASALETE havlayabildikleri gibi, yarın da bir başkasının kapısında bu kez size havlayıp sizi ısıracağınızı unutmayın!

Dolayısıyla düşüncelerim, konuşmalarım, yazılarım ve amellerim apaçık meydandadır ve bu hususta söylenecek tek  bir sözüm kalmamıştır. Sadece şunu söyleyebilirim: Bir insan olarak bir dizi konularda hata yaptığımı ve karekter olarak bir takım kusurlarımın olduğunu düşünüyorum.

Bu anlamda kimi üzdüysem ve kime haksızlık yaptıysam özür ve bağışlama diliyorum. Yalnız bugün değil, doğrusu her gün şu duruma isyan ediyorum: Bir insan için en zor söylenmesi gereken şeyler hatalar değil, BASİT ve GÜLÜNÇ olan şeylerdir!

Ruhları zarif ve gönülleri sevgi dolu olanların gözlerinden yaşlar akar! Ya da en büyük insan ve en kibar insan gözyaşlarıyla yüzünü yıkayan insandır! Gözyaşı dökmeyen ve yüreği Yakup peygamber gibi yanmayan bir insanın sinesinde ancak kibir, bencillik, kıskançlık, nefret ve kin oluşur.

Karamsar, sevgisiz ve aceleci ruhlar asla asaletin şahikasına yükselemezler. Çünkü bu tür vasıflara sahip olan insanların tefekkür gözenekleri tıkalıdır, ruhları sislidir, kalpleri karadır ve yüreklerinde başkalarına armağan edecek tek bir demet sevgi çiçekleri yoktur.

O halde işe şöyle koyulmalıyım: İçimdeki biyokimyama yapışıp kalan tüm pislikleri  temizlemeliyim ve içime sinen tüm kokuları yıkamalıyım. İçimden yeni bir ben çıkarmalıyım! Tıpkı Bağdadi’nin dediği gibi: “Nur’’a baktım; kendim de nur olana kadar otuz yıl bakmaya devam ettim!”

Kritik ve kaos dönemlerimde beynimde bir düzine düşünce ve duygu bedenimin diğer organlarına baskı sinyallerini göndererek keşfetme yeteneğimi nötralize ediyor. Bu durumu fark ettiğim andan itibaren beynimdeki trafik akışını trafik lambaları gibi yöneterek ve zihin okyanusumun hırçın dalgalarına karşı ise tıpkı cesur bir dalgıç gibi en derin noktaya dalış yaparak yeni şeyler keşfediyorum.

“Seni fark ettim” ifadesi benim düşünce fakültemde ilhama işaret zamiridir. İlham dediğim şey beynimde bir nehir gibi akan düşüncelerdir. Eğer bu ruh ve zihin halini yaşayamazsam nasıl yazabilirim ki? Bazen fikirlerin bende NEHİR gibi aktığından bahsettim, tıpkı bugünkü gibi; yani, cevherin olduğu yerde HIRSIZ vardır ve cevher hırsızın CENNETİDİR!

Farkındayım, beynimdeki bilgi çekmecelerim dolu değilse, benden istenen ihtiyaçlara karşılık veremem. Önce beynimdeki korkulara konuşma ve itiraf hakkını tanımalıyım ki onlar da beynimin işgal ettiği çekmecelerden çıkıp gitsinler.

Sevgili okurlarım! Hepimizin içinde bir zindan var. Benim de zindanım, yanlızlık ve arayıştır! Kitaplar, sevgi ve aşk yanlızlığımı gidermeme, özgürlük arayışımı sürdürmeme ve değer üretmeme yardımcı oluyorlar.

Tabii ki sevgilimle, yağmurla, kitaplarımla, kalemimle değer üretmeye devam etmemiz için bir meyhaneye, ayrıca uykumuzu kaçıracak ve bizi sarhoş edecek bir kadeh şaraba da ihtiyacımız var. İkinci fasıl da ise sevgilimin tabiriyle “Geçerli sebepler, bahaneler, güzel kokular ve iyi şarkılar ve ruhumuza iyi gelen felsefi cümleler bulmalıyız. Ve, gerisi ha var ha yok!”  

Evet, değerden bahsediyorum bayım! Hakikaten değer üretmek zordur, ancak değer tüketmek çok daha kolay bir iştir. Kendine değer veren, bağımlı olmayan, sürekli üreten kişileri bir lider gibi görüyorum ve onları harika buluyorum!

Değer üretme işi için de güçlü bir zekâ, güçlü sistematik okumalar ve güçlü tecrübeler gerekiyor sanırım. Bir başkasının içine girerek, değer tüketen ve değer yaratmayan insanlardan çok rahatsız olduğumu ayrıca belirtmek istiyorum. Ve onlara şunu sormadan edemiyorum: Ne zaman değer üretmeyi düşünüyorsunuz?

                                                   İkinci Fasıl

13 yaşından bu yana işgalci devletlerle büyük sorunlar yaşıyorum. İşgalci devletin resmi kurumlarında bir saniye bile çalıştığımı hatırlamıyorum. Öyle ki ne İslâm ve ne de Kürtlük adına tek bir insanın burnunu kanatmadım. Bundan ötürü çok mutluyum! Fikir hayatım boyunca ülkeme bir saniye bile ihanet içinde olmadım. Ancak bu işlerde bela almaktan ve ilim vermekten başka bir sent bile kazancım olmadı.

Yani benim fenâfillah’ım (ontolojik varlığım) ne Muhammed peygamber, ne filozof Marks ve ne de Kürt liderlerdir. Benim fenafillahım yanlızlığımdır, özgürlüğümdür, halkımdır, bilimsel düşüncelerimdir ve insanın asaletidir!

Aslında ilk başlarda İslâm’ın dünya görüşüyle tanışma faslım, Kur’an’ın kendi özgün yorumuyla olmamıştır. İslâm’ın bu özgün dünya görüşünü kendi siyasi asabiyelerine ve ümranlarına uyarlayan ya da tahvil eden Pakistanlı Mevdudi’nin, Mısırlı Hasan El- Benna’nın, Lübnanlı Hüseyin Fadlullah’ın ve İranlı Humeyni’nin problemli olan bu siyasal İslâmi yorumlarıyla İslâmi dünya görüşümü vücuda getirecektim. Tabii ki bu İslâm biçimi hayatımda inanılmaz problemler ve zorluklar meydana getirecekti.

Yukarıda bahis konusu ettiğim İslâmcı liderlerin görüşlerinden, gerekse de bunlara yakın olan İslâmcı yazarların kaynaklarından beslendiğim için ilk başlarda ailemin, akrabalarımın, yaşadığım şehir sakinlerinin ve kavmimin Müslüman olmadıklarını düşünüyordum. Yani onların o saf ve temiz İslâmi ritüelleri benim sahip olduğum zehirli İslâm’a benzemediği için ben onlara öteki gözüyle bakıyordum. Oysaki Kur’an’da “öteki” olarak gösterilen şeytandı(!)

Çünkü henüz çok gençtim, okumalarım güçlü değildi ve dünyayı tanımıyordum. Arap, Fars, Türk, Mecusi ve Hint beslenmeli hurafe ve bidat kaynaklı adreslerden beslendiğim için dünyayı öğrendiklerimle yorumluyordum(!)

İslâmcılık düşüncesi hayatımda öyle bir şeydi ki beni aileme, akrabalarıma, komşularıma, çocukluk ve okul arkadaşlarıma, âşık olduğum kıza, hatta benim gibi inanmayan ve düşünmeyen insanlara, ülkemin özgürlüğü için mücadele eden Kürt hareketlerine ve ülkeme öteki (düşman) gözüyle bakmamı sağlayan bu inancın ve düşüncenin cehennem atmosferinden çıkmalıydım. Ama birilerinin elimden tutması ve beni bu cehennemden çıkarması gerekiyordu.

Bu benim özgürlük arayışımdı. Daha sonra İslam’ın liberal ve özgürlükçü dünya görüşüne yolculuğumu Ali Şeriati’nin kitapları sağladı. Mevlana, Sadi Şirazi, Fuzuli ve Exmedê Xanî ve benzerleri ise insana ve canlılara karşı nasıl saygılı olabileceğimi ve nasıl onları sevip âşık olabileceğimin sanatını eserleriyle bana öğretecektiler.

Zira tam bu noktada Muhammed İkbal’in söylediği gibi, “İslâmi dünya görüşümü yeniden inşa ve ıslah etmeliydim.” Yani İslâmi düşünce kozamı yenilemeliydim. Çünkü sahip olduğum bu İslâm yırtıcıydı! Bu YIRTICI İSLÂM beni yaratıcının tüm ontolojik ve sosyolojik ayetlerine karşı aline (yabancılaştırma) etmişti.

Ali Şeriati’nin eserleri, beni bu taassupçu ve YIRTICI İSLAM’DAN kurtarmakla kalmayacaktı. Aynı zamanda benim sahih Kur’an düşüncesi ve rasyonel düşünme epistemolojisiyle buluşmamı; İbn-i Rüşt, İbn-i Haldun, Farabi, Fazl û Rahman, Abdülkerim Suruş, Muhammed Arkoin, Muhammed İkbal ve Malik Bin Nebi gibi özgürlükçü ve aklı savunan bu İslam düşünürlerinin eserleri sağlamış olacaktı.

Ali Şeriati’nin eserleri, aynı zamanda bana Das Kapital’i okumamdan önce komünizmi, sosyalizmi ve Alman idealizmini okumama vesile oldu. Daha sonra anarşist düşünceye ve anarşist gruplara ilgi duymaya başladım. Beyin çekmecelerime Landuer, Bakunin, Kropotkin, Tolstoy, Godwin gibi şahsiyetleri ekledim. Gene Batı’nın tanınmış çok sayıdaki ahlakçı filozofyasından olan Pascal, Eric From, Spinoza, Stuart Miller, Alexis Carrel, Goethe ve Sartre’yi okudum.

2000’li yılların başlarında özgürlük arayışım tüm hızıyla devam ediyordu. İslâm ile aram iyice açılmaya başlamıştı. Sosyalizme ve anarşizme olan ilgim her geçen gün zayıflarken; postmodern, liberal ve realist yazarlara ilgim her geçen gün artmaya başlıyordu. En son beyin çekmecelerimin içinde duran tüm eski düşünceleri boşalttım ve çağımızın ruhuna uygun realist ve postmodern düşünceleri yerleştirdim.

 

İnsanlığın bütün değerlerine and olsun ki geceleri deve dikenlerinin üstünde beni yatırsalar; ellerimi, ayaklarımı zincirlere vursalar ve bedenimi yara bere içinde bıraksalar ”Demokratik Sözleşme”den başka hiçbir otoriteye itaat etmem ve ülkemin hürriyeti ve yalın ayaklı halkımın özgürlük davasından vazgeçmem!

Ey sevgili ülkem! Bugün de senin için bir şey yapamadığımı düşünüyorum ve bu durumumun seni üzdüğünü biliyorum. Doğrusu seni her üzdüğümde geceleri vicdanım kabus olup üzerime çöküyor, huzurum kaçıyor ve ter basıyor her yerimi!

Ey kutsal ülkem! Seni üzdüğüm için tekrar özür diliyorum! Evet, biliyorum, kendimi şekilden şekle, düşünceden düşünceye giren bir derviş gibi hissediyorum. Ne denli zahmetli olursa olsun, bir gün mutlaka ülkemi dünya düşünce liginde temsil edecek bir kaç eser yaratacağıma dair söz veriyorum!

Evet, nesihat etmenin kolay ve nesihat dinlemenin çok zor bir şey olduğunu biliyorum! Çünkü insan kibirli ve cahildir! “Tımarhane”yi işaret ederken ”tımarhane”nin içinde biri olduğunu fark edemeyecek kadar tiyatral bir varlıktır insan! Yani öğrendiklerini ve söylediklerini yaşamayan insanın SIFIR olduğunu düşünüyorum! ”SIFIR NEDİR?” Henüz hiçbir şey olmamak demektir; yani ne artı ne de eksi!..

Kendimi öncelediğimi ve çıkarlarımı ülkemin bağımsızlığı üzerinde tutuğumu iddia eden bir takım kötü niyetli yırtıcı Kürt milliyetçileri var: Hayır, öyle değil baylar! Benim kederim ve ıstırabım ülkemin esaretidir! Hiçbir şey bana kalıcı bir tat ve kalıcı bir huzur vermiyor. Çünkü ülkesizlik bana ıstırap veriyor, ülkemi özgür kılmadıkça bana mutluluk yoktur!

Sonuç olarak, biz Kürtler sömürge bir milletiz. Sömürgecilik bir kobra yılanının zehri gibidir; halkımızın kanına girmiş. O zehri nasıl Kürd’ün kanından çıkaracağız? Bunun mutlaka bir ilacı olmalıdır, diye düşünüyorum.

Albert Camus gibi itirazımızı, Sartre gibi ontolojik isyanımızı, Heidegger gibi yabancılaşmamızı ve Edward Said gibi sömürgeciliğe karşı farkındanlığımızı ışık gibi  küresel dünyamızın tuvalına yansıtacak bir dizi fikir insanına ve bir dizi filozofa ihtiyaç olduğunu düşünüyorum.

Akademisyenlerle Kürtlerin hürriyet işlerini yürütülebileceğini düşünmüyorum. Çünkü onlar rahatlığa düşkündürler, ezbercidirler, birbirlerinin kopyacısıdırlar. Kitap çalışmaları, standart ve resmidir. Analatik bilgiyi öğrenirler, devletletlerin ve zenginlerin memurları olurlar. Ancak düşünürler ve filozoflar öyle değildirler! Çünkü onlar, özel yetenekleriyle ve özel zekâlarıyla düşünce ve bilgi üretirler.

Bu sebeplerden dolayı biz Kürtlerin çıkaracakları bir dizi filozof sayısıyla çağın ruhuna uygun yeni bir akıl, yeni bir tefekkür, yeni bir değerlendirme, yeni bir zaviye, yeni bir bilgi ve yepyeni bir örgütlenme ile direnişi değil, şerefi ve hürriyeti halkımıza armağan etmemiz mümkündür.

Yalın ayaklı halkımızın üzerini kaplayan kapkara örtünün şurasından burasından açılan kara delikler ve o kara deliklerden içeriye sızan filozofik ışıklar, milletimize ve gençlerimize yepyeni zaviyeler ve yepyeni ikbal kapılarını açacaktır.

Bundan dolayı, dogmatik ve metafizik düşünceden, tarih öncesi uydurulmuş masal ve hikâyelerden uzak durarak Google çağının ruhuna uygun bir dünya görüşüyle özgürlük davamıza imkânlar ölçüsünde katkı sunmak istiyorum.

Bu anlamda emek verdiğim her düşünce çalışmalarımın bazı okurlarım tarafından tartışılması, yerilmesi ve bazıları tarafından da takdir edilmesi hoşuma gidiyor, beni daha çok bilimsel düşünce üretmeye kanalize ediyor. Ayrıca kaliteli bir okur kitlesine sahip olduğum için de çok mutluyum.